Alois Brunner is een van de talloze oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog. Na de oorlog weet hij te vluchten. Een portret.

Brunner werd in 1912 geboren in Oostenrijk. Op 19-jarige leeftijd werd Brunner in 1931 lid van de Oostenrijkse nazipartij. Spoedig maakte Brunner carrière in de partij en door zijn virulente antisemitisme werd hij toegevoegd aan de persoonlijke staf van Adolf Eichmann. In Wenen was hij verantwoordelijkheid voor de (gedwongen) emigratie van duizenden joden. Binnen nazikringen werd zeer verheugd gereageerd op de successen die Brunner behaalde. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was Brunner verantwoordelijk voor de deportatie van 47.000 Oostenrijkse joden naar concentratiekampen. Daarna werd Brunner naar Berlijn gehaald waar hij de organisatie ter hand nam van massale arrestaties van joden. Hierna werd Brunner naar Griekenland overgeplaatst en zorgde ervoor dat binnen twee maanden 43.000 joden gedeporteerd werden. In 1943 werd Brunner overplaatst naar het doorgangskamp Drancy in Frankrijk. Wederom was hij hier verantwoordelijk voor het organiseren en deporteren van duizenden joden. De vele overplaatsingen van Brunner zijn te verklaren door het feit dat hij door Eichmann als zeer capabel werd beschouwd. Overal waar er problemen waren met de organisatie van deportaties werd Brunner heen gestuurd. Op een vaak succesvolle wijze wist Brunner deze problemen dan te verhelpen.Na de oorlog wist Brunner te ontkomen naar Syrië onder de schuilnaam dr. Georg Fischer. Daar dreef hij een import- en exportfirma en werkte hij voor de geheime dienst. Ondanks verscheidene verzoeken tot uitlevering heeft Syrië nooit gereageerd en beweerde dat Brunner niet in Syrië leefde. Een zeer onwaarschijnlijke ontkenning want al in de jaren 50 waren er bij de Franse geheime dienst gegevens over Brunner bekend. In 1954 en 1956 is Brunner al door een Franse rechtbank bij verstek ter dood veroordeeld. Onlangs is er door de nazi-jager Serge Klarsfeld nieuw materiaal gevonden waaruit de schuld van Brunner nogmaals zou blijken. In dit materiaal stonden de namen van 352 joodse kinderen tussen de twee weken en 19 jaar oud. Het materiaal leidde tot een nieuw proces. Dit is van belang omdat de eerdere veroordelingen na twintig jaar vervallen waren aangezien Brunner nooit is opgepakt.

De geheime diensten van Frankrijk en Israël hebben in het verleden, beide geprobeerd om door middel van een bombrief een einde te maken aan het leven van Brunner, hij overleefde deze bomaanslagen echter, al verloor hij er een oog en een hand bij. Sinds 1999 circuleren er geruchten dat Brunner in 1996 overleden zou zijn. Deze geruchten zijn echter niet bevestigd.

In een naoorlogs vraaggesprek met een Amerikaanse verslaggever had Brunner de joden omschreven als “menselijk afval dat verdiende te sterven”. Ook had hij in dat vraaggesprek gezegd dat hij nergens spijt van had en de joden eventueel opnieuw de dood in zou jagen.

Op 2 maart 2001 is Brunner voor de derde keer – bij verstek – veroordeeld, dit maal kreeg hij levenslang, dit tot grote opluchting van de advocaat-generaal Philippe Bilger.  Op 9 december 2005 werd bekend dat de politie van Brazilië hem in Salvador da Bahia, in het noordoosten van Brazilië, op het spoor was. Hij zou in 1999 vanuit Syrië geëmigreerd zijn naar Brazilië en op het moment van die bekendmaking (december 2005) op vakantie zijn in Luzern, Zwitserland. Zelf ontkende de gevonden persoon, dat hij Alois Brunner was en beweerde veel jonger te zijn dan de gezochte nazi: hij zou in 1939 geboren zijn in Zwitserland.[2] Op 13 juli 2007 werd bekend dat Oostenrijk hem nog steeds zoekt als voortvluchtige oorlogsmisdadiger tegen een beloning van vijftigduizend euro. Hetzelfde gold voor Aribert Heim.

Wim Schüling

More Posts